Analysis of the Coping Styles of Teachers Who Experienced the February 6 Earthquake
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10070249Keywords:
Teacher, Stress, Coping with Stress, February 6 EarthquakeAbstract
The survey model, one of the quantitative research methods, was used in the research conducted to analyze the stress coping styles of teachers who experienced the February 6 earthquake. The sample of the research is 200 teachers working in schools affiliated with the Ministry of National Education in Malatya province in April 2023. The Stress Coping Styles Scale (SST) was used as a data collection tool in the study. SPSS 24.0 statistical data analysis program was used to analyze the research data. In the analyses, the significance level was taken as p<0.05. In the research, teachers' ages were found to be between optimistic and submissive coping styles, between their gender and the sub-dimensions of coping with stress, between their marital status and self-confident approach, helpless approach, submissive approach, between losing a relative in an earthquake and helpless. There is a statistically significant difference between the approach and social support scores, where their families live, and the sub-dimensions of coping with stress. According to these data, it was concluded in the study that variables such as age, gender, marital status, losing a relative in the earthquake, and where the family lives were effective on teachers' styles of coping with stress.
References
Akgündüz, S. (2006). Örgütsel stres kaynaklarının çalışanların iş tatmini üzerindeki etkisi ve banka çalışanları için yapılan bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir, 2006
Akman, S. (2004). Stresin nedenleri ve açıklayıcı kuramlar. Türk Psikoloji Bülteni, 10(34 35), 40-56.
Altıntaş, E. (2014). Stres yönetimi. 2. Baskı, Ankara: Anı yayıncılık.
Baltaş, A. ve Baltaş, Z. (2013). Stres ve başaçıkma yolları. 36. Baskı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Biber, K., Cankorur, H., Aydemir, E. A. ve Güler, R. S. (2019). Okul öncesi öğretmen ve öğretmen adaylarının stresle başa çıkma tarzları. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 32-62.
Boztürk, P. (2020). Demografik özelliklerin stres ve performans üzerindeki etkisi, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’nde bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
Brouwers, A. ve Tomic, W. (2000). A longitudinal study of teacher burnout and perceived self-efficacy in classroom management. Teaching And Teacher Education, 16, 239 253
Canpolat, Ö. (2006). Çalışanların stres düzeylerini etkileyen faktörler ve iş sağlığı hemşiresinin stres ile baş etmede etkililiği. Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kocaeli.
Çakar, T. (2016). Türk imalat sanayinin örgütsel stres faktörlerinin ölçülmesi. Fırat Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 28(2), 109-118.
Çetin, E. (2019). Öğretmenlerin psikolojik dayanıklılığı ile stresle başaçıkma tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Doğru, N. (2018). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerinin stres, başa çıkma tarzları ve sosyal destek değişkenleri bakımından incelenmesi. Yüksek Lisansa Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü̈, Ankara.
Ertürk, H. (2020). Öğretmenlerin yalnızlık algıları ile stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişki (Merkezefendi ve Pamukkale ilçe örneği). Tezsiz Yüksek Lisans Projesi, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Folkman, S. ve Lazarus, R. S. (1980). An analysis of coping in a middle aged community sample. Journal of Health and Social Behavior, 21, 219–239.
Güçlü, N. (2001). Stres yönetimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 91 – 109.
Holmes, T. H. ve Rahe, R. H. (1967). The social readjustment rating scale. Journal of Psychosomatic Research, (4), 189-194.
Işıkhan, V. (2017). Stres yönetimi: Tükenmişlikten mutluluğa. Ankara: Nika Yayınevi.
Kara, F. ve Gülbahçe, A. (2022). Öğretmen adaylarının stresle başa çıkma yolları ve depresyon düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (41), 84-101.
Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
Kocacık, F. ve Gökkaya, V. (2005). Türkiye’de çalışan kadınlar ve sorunları, C. Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(1), 195-219.
Kyriacou, C. ve Sutcliffe, J. (1978). Teacher stress: prevalence, sources, and symptoms. British Journal Of Educational Psychology, 48, 159-167.
Lazarus, R. S. (1993). From psychological stress to the emotions: a history of changing outlooks. Annual Review of Psychology, 44, 1-22.
Lazarus, R. S. ve Folkman, S. (1984). Stress, appraisal, and coping. New York: Springer.
Meichenbaum, D. (1993). Changing conceptions of cognitive behaviour modification: Retrospect and prospect. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 61(2), 202-204.
Okutan, M. ve Tengilimoğlu, D. (2002). İş ortamında stres ve stresle başa çıkma yöntemleri, bir alan uygulaması. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(3), 15-42.
Özel, Y. ve Karabulut, A. B. (2018). Günlük yaşam ve stres yönetimi. Türkiye Sağlık Bilimleri Ve Araştırmaları Dergisi, 1(1), 48-56.
Özkalp, E. ve Kırel, Ç. (2018). Örgütsel davranış. Bursa: Ekin Basım Yayın.
Öztürk, M. ve Türk, A. (2020). Sosyomografik değişkenler ve iş-aile yaşam çatışmasının algılanan iş stresi üzerindeki etkisi, sosyal hizmet kuruluşları örneği, Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44(1), 187-202.
Özyıldız, Z. ve Büyükkaya, Z. (2022). Örgütsel stresin a ve b tipi kişilik özellikleri açısından incelenmesi: hemşireler üzerine bir araştırma. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi-BÜSBİD, 7(2), 128-142.
Paşa, M. ve Kaymaz, K. (2011). Stres yönetimi. Bursa: Alfa Aktüel Yayıncılık.
Sahranç, Ü. (21008). Bir Durumluk akış modeli: stres kontrolü, genel özyeterlik, durumluk kaygı, yaşam doyumu ve akış ilişkileri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (16), 122-144.
Sarı, E. (2009). Kadınlar İçin Kariyer Gelişiminin Önemi, Uluslararası Displinlerarası Kadın Çalışmaları Kongresi (05-07 Mart 2009) Kitabı C: I İçinde; (ss. 65-75), Sakarya Üniversitesi Yayınları, Sakarya.
Selye, H. (1976). The stress of life. New York: Mcgraw-Hill.
Sızan, B. (2006). İş başarımını etkileyen örgütsel stres kaynakları ve bir araştırma, Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Şahin, N. H. ve Durak, A. (1995). Stresle başa çıkma tarzları ölçeği: Üniversite öğrencileri için uyarlanması. Türk Psikoloji Dergisi, 10(34), 56-73.
Şeneldir, O. (2022). Güncel kavramlarla örgütsel davranış; zaman ve stres yönetimi. İstanbul: Eğitim Yayınevi.
Tavlı, F. (2016). Fabrika çalışanlarının stres kaynakları ve stresle başa çıkma tutumlarının değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Tutar, H. (2021). Kriz ve stres yönetimi. 5. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Türküm, A. S. (2002). Stresle başa çıkma ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenilirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(18), 25-34.
Yücel, R. (2010). İş yerinde stres kaynakları yönetimi ve konuya ilişkin bir alan çalışması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Social Education
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
