Okul Müdürlerinin Sürekli Kaygı ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8319156Keywords:
Eğitim, Okul Müdürü, Sürekli Kaygı, UmutsuzlukAbstract
Öz
Okul müdürlerinin sürekli kaygı ve umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi amacıyla yapılmış olan çalışmada nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem gurubu, 2021-2022 eğitim öğretim yılında Malatya ilinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığına bağlı resmi okullarda görev yapmakta olan, seçkisiz örnekleme yöntemi ile belirlenen ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan 300 okul müdürüdür. Araştırmanın veri toplama aracında kişisel bilgiler formunun yanında Sürekli Kaygı Ölçeği ve Beck Umutsuzluk Ölçeği bulunmaktadır. Araştırma verilerinin analizi SPSS 22.0 istatistiksel veri değerlendirme programı ile yapılmıştır. Araştırmada anlamlılık düzeyi p=0.05 olarak alınmıştır. Araştırmada okul müdürlerinin yaşları ile sürekli kaygı düzeyleri, cinsiyetleri ile umutsuzluk düzeyleri, görev yaptıkları okul türü, ebeveyn tutumları ve kıdem süreleri ile sürekli kaygı ve umutsuzluk düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda okul müdürlerinin yaşlarının, kıdem sürelerinin yükselmesi ile birlikte sürekli kaygı ve umutsuzluk düzeylerinin de yükseldiği, yüksek lisans eğitimi almış okul müdürlerinin, lisede görev yapmakta olan okul müdürlerinin, ebeveyn tutumu otoriter olan okul müdürlerinin kaygı düzeylerinin diğer okul müdürlerine göre sürekli kaygı ve umutsuzluk düzeylerinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Abstract
The survey model, one of the quantitative research methods, was used in the study, which was conducted to examine the trait anxiety and hopelessness levels of school principals. The sample group of the research is 300 school principals, who are working in public schools affiliated to the Ministry of National Education in the province of Malatya in the 2021- 2022 academic year, determined by the random sampling method and volunteered to participate in the research. In the data collection tool of the research, there are Trait Anxiety Inventory and Beck Hopelessness Inventory, as well as the personal information form. Analysis of the research data was made with the SPSS 22.0 statistical data evaluation program. The level of significance in the study was taken as p=0.05. In the study, it was determined that there is a statistically significant difference between the age of the school principals and their trait anxiety levels, their gender and their hopelessness levels, the type of school they work in, their parental attitudes and their seniority, and their trait anxiety and hopelessness levels. As a result of there search, the anxiety and hopelessness levels of school principals with graduateed ucation, school principals working in high schools, and school principals with authoritarian parenting attitudes were found to be higher than those of other school principals was found to be higher.
References
Durak A, Palabıyıkoğlu R. (1994), Beck umutsuzluk ölçeğinin geçerlilik çalışması. Kriz Dergisi, 2(2), 311-319.
Erdem, S. S. (2020). Ortaöğretimde Görev Yapan Okul Müdürlerinin Kaygı Düzeyleri ile Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.
Günal, S. (2020). Örgüt İklimi İle Kaygı (Durumluk – Sürekli) Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Mersin Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü Çalışanları Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
Weissman, A.,Beck, A.T., Lester, D. &Trexler, L. (1974). TheMeasurement of Pessimism: TheHopelessnessScale. Journal of ConsultingandClinicalPsychology. 42(6), 861-865.
Akandere, M. Acar, M. ve Baştuğ, G. (2009). Zihinsel ve fiziksel engelli çocuğa sahip anne ve babaların yaşam doyumu ve umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (22), 23-32.
Kumcağız, H. (2007). Grupla Psikolojik Danışmanın Diyabet Hastalarının Umutsuzluk Düzeyine Etkisi. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık bilimleri Enstitüsü, Samsun.
Monat, A. Lazarus, R. (1985). Stres AndCoping: SomeCurrentİssuesAndControversies. Newyork: Columbia UniversityPress.
Aydın, M. (1998). Eğitim Yönetimi, 5. Baskı. Ankara: Hatipoğlu
Başaran, İ. E. (1982). Örgütsel Davranış. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Budak, S. (2005). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Remzi Kitabevi.
Bursalıoğlu, Z. (1982). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Butcher, J. N.,Mineka, S., &Hooley, J. M. (2013). Anormal Psikoloji. İstanbul: Kaknüs Psikoloji.
Cüceloğlu, D. (2000). İnsan ve Davranışı, 10. Baskı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Hayes, S. H. (2008). Restriction of Working Memory CapacityDuringWorry. Journal of AbnormalPsychology(117), 712-717.
Şahin, M. (2019). Korku, kaygı ve kaygı (anksiyete) bozuklukları. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(10), 117-135.
Hoy, W. K. &Miskel, C. G. (2001). EducationalAdministration: Theory, Research, AndPractice(6th ed.). New York: McGrawHill.
Kelly, W. E. (2002). SomeEvidenceforNonpatologicalandPathologicalWorry as SeparateConstructs: An İnvestigation of WorryandBoredom. PersonalityandIndividualDifferences(33), 345-354.
Köknel, Ö. (1982). Kaygıdan Mutluluğa Kişilik. İstanbul: Altın Kitaplar.
Ladouceur, R.,Gosselin, F., &Dugas, M. (2000). ExperimentalManipulation of Intolerance of Uncertainty: A Study of a Theoretical Model of Worry. BehaviourResearchandTherapy(38), 933–941.
Lazarus, R. S. &Folkman, S. (1984). Stress, AppraisalAndCoping. New York: Springer Publishing.
Owens. R. G. (2001). OrganizationalBehavior İn Education: InstructionalLeadershipAnd School Reform. 7. Baskı, NeedhamHeights, MA: Allynand Bacon.
Öztürk, M. O. (2001). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Ankara: Nobel Tıp.
Tükel, R. (2000). Anksiyete Bozuklukları. Ankara: Çizgi Tıp.
Türkçapar, H. (2004). Anksiyetebozukluğu ve depresyonun tanısal ilişkileri. Klinik Psikiyatri, 12-16.
Ulutaş, İ.,&Alisinanoğlu, F. (2003). Çocukların Kaygı Düzeyleri ile Annelerinin Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğilim ve Bilim, 28(128), 65-71.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Social Education
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.